Het jaar van Lentel

Mijn yogamoment van 2017? Moser op de wereld zetten! In het nu zijn, je oerkracht ervaren, in jezelf keren, geloven, leven geven. Weinige dingen zijn meer yoga dan dat.

En dan meteen erna: onvoorwaardelijk graag zien.

Nu, 7 weken later, merk ik dat ik niet altijd meer in die yoga state of mind ben. Het gebeurt nog wel, hoor: tijdens het voeden, als hij zalig slaapt met zijn handen boven zijn hoofdje, wanneer hij in mijn ogen kijkt en ik zijn pupillen zie verwijden, als hij lacht (naar mij of naar de lamp die hij ook heel lief vindt), als hij niest en hij dat zelf grappig vindt.

Maar soms dus niet: als hij pijn heeft en ik niet weet hoe het komt, als hij zo hard huilt dat hij er rood van wordt, als ik me verdiep in het al dan niet zetten van vaccins, als ik me zorgen maak over zijn reflux, als mijn oudste ’s avonds de middelste voorleest omdat ik net dan Moser moet troosten. Op die momenten lukt het me niet altijd om niet in ne stress te schieten.

Na één van zo’n momentjes, op een drukke woensdagavond, belandde ik voor de eerste keer op mijn yogamat voor een les YinYoga (merci, Charlotte!!). Hoeveel deugd deed dat?! Meteen viel alles weer in z’n plooi en kon ik alles in het juiste perspectief plaatsen.

Het zoveelste bewijs dat yoga mijn oppepmiddel is, mijn veilige haven, mijn reddertje in nood.

Oei, ik moet gaan, Moser heeft honger: mijn beurt om iemand te gaan redden J

Tot heel snel!

Lentel
x